Yar olamadın

Vurduğun her yerden gül biter sanma,
Sen beni ilk defa yaralamadın.
Ben sana kul köle olurdum amma,
Sen bana bir günlük yar olamadın.

Bu kadar yüklenmek var mı susana,
Yerimde olup da çıldırmasana
Ben gönül köşkümü açtım da sana,
Sen sokak kapını aralamadın.

Hançerle mavzerle yıkılmazdım da
Süründüm aklımı senle bozdum da
Ben sana yüzlerce roman yazdım da
Sen bana bir satır karalamadın.

On bin de bir kula kısmet olsam da,
Kadrimi bilmedin nimet olsam da
Ben senin bağına rahmet olsam da,
Sen benim dağıma kar olamadın.

Kalplere şifalar sunan meyvaydım
Her keyfe kedere derde devaydım
Ben senin bahtına gülen ayvaydım,
Sen bana ağlayan nar olamadın.

Yıllara mal oldu gözümden düşmen
Ey şimdi aynayla kavgalı düşman
Her zaman mahçupsun her zaman pişman
Sen kendi kendine yar olamadın

Cemal SAFİ