Son sigara...

Bu bayram da sensiz geçti..

Fırtınalar koparken yüreğimde, çehrem sessizdi.

Yaktım sabaha karşı hayata bir sigara, ellerim cebimde, köpek sesleri ile yürüdüm sokaklarda. Sonbaharın izleri bittiya, dışarısı ayaz, yüreğim gibi.. Yüreğim hala karanlık, geçen bayr***i gibi.. Sanki bir suç işlemişcesine yere bakan kafamı, kaldırıp baktım az önce sigara yaktığım hayata, 'adam kalmamış' dedim kendime.. Söndürdüğüm sigaramla birlikte ellerim de üşümeye başladı. Bir sigara daha...

Sabahın 6 sı. Çocukların parkta ne işi var? Üşümesinler diye seslenmedim. İmrenerek izledim. Aralarından biri çok tanıdık. Yanımda beliren amca, 'o sen değilmisin?' dedi. Az sonra düşüp, dizimi kanatacağım hatırıma geldi. Çocuk düşüp dizini kanattı. Deliriyormuyum yoksa diye söylenirken, ortada ne amca kaldı, ne de çocuklar. Kan duruyordu ama salıncağın üzerinde..

Bir sela sesi verildi bu bayram sabahında da. Mahallemiz sakinlerinden, falanca falanca yenik düşmüştü hayata. Kırmızı yapraklı bir ağaç gördüm uzakta, yanına gitmek istedim, uzaklaştı her adımımda. Cami avlusuna girdim. 'Bi elimi yüzümü yıkar kendime gelirim' dedim. Sonra birden kalabalıklaştı etrafım.. Musallada bir cenaze, ağlayanlar tanıdık, haykırışlar çok yakın...

Hayat bir sigara uzattı bana. Bitane de kendi içti yanımda. 'Son sigaran' dedi. Kanayan dizimin acısı yaktı canımı, annem 'üzerini sıkı giy, üşütme oralarda' dedi.

Kalabalığa kaldırdım başımı, biri eksikti..

'Helal mi?'
Hepsi 'helal' dedi.

Bu bayram da sensiz geçti..
Sana döktüm benliğimi..
Kurban ettim kendimi...