aslında uzun uzun yazmayı sevmem.
yada uzatmaları oynamayı.
fakat,farkettim ki bakışlarım gittikçe donuklaşıyor.
insanların o kendine çeken bakışlarına kaptıyıorum kendimi.
kaptırdıkça daha da cok uzaklaşıyorum kendi dünyamdan.
inanıyorum, güveniyorum ve en sonunda yine yorulduğumu farkedip olduğum yerde kalıyorum.
aslında bozuk bi kasetten ibaret değil hayatım.
başa sarmaktan başka yaptığım bişey Y O K.
ilk defa umutla beklemek istedim uzun bi süre sonrasında.
ilk defa sevip saymak istedim özel tutabileceğim birini ve sevgisini.
birileri aşkını ilan ederken Hep seyrettim imrenircesine.
yada birileri sıkı sıkı sarılırken gözlerimin doluşuna aldırış etmeden tebessüm ettim mutluluklarına.
yaşamayı bu tarafından tattım, etrafa her baktığımda.
mutluluk rollerini üstüme giydim her uyandığımda, ve mutluymuşum gibi yaşadım ucunu göremediğm hayatımda.
istediklerim belki yersiz.
yada istediklerim biraz uçarı..
ama istiyorsam bu neyi değiştirir ki?
Değişmeye çalışan sadece ben olmamalıydım..
Değişmek için uğraşan yalnız ben olmamalıydım.
şimdi uzattığım hayatımın son dakikalarında yeni bi sayfa daha açtım kendime.
yalnız B E N .
artık etrafımda bir yığın insanı hayatıma dair etmeden yaşamayı tadacağım.
yada mutluluk rolleri yapmadan, olduğum gibi olacağım
Bi zaman verdim kendime. nadasa bıraktık herşeyi.
Cuma 02 Ocak 2009, 16:16
