] Hem çok kalabalığım,hem de çok yalnız.Ne paylaşacak bir şeyim var ne de paylaşacak kimsem.Karanlığı seviyormuşum meğer yeni anladım.Işıklar her yandığında yeni bir hüzün ziyan ediyormuşum çünkü..
İnsanlara anlam veremiyorum, ANLAM WERMEYE ÇALIŞTIKÇA BEN ANLAMSIZLAŞIYORUM! Gece çok ağır..Ölüm sevimli gelmeye başladı artık..Belki de bir zamanlar bana çok yaklaştığı için.6 ay önce uğrayıp gitmişti.Bir baktı ne var ne yok diye. zaten NE VARDIM NE DE YOKTUM!Şimdi olduğum gibi .
Herkes,her şey anlamsız geliyor. E malum 1 kez burun buruna gelmişsin o kara uykuyla, aşinasın yani,gözün bir yerden ısırıyor elbet. Bu yüzden de rahatsın bir gün sonsuzluğa uyuyacaksın çünkü. Seni bağlayan bir şey yok!
İşte tüm bunları bildiğin halde hayattan zevk alamamak çok koyuyor.Sonunu biliyorsun ama çaba göstermiyorsun yaşamaya. Maç bitse de gitsek diyorsun.Etrafındaki çirkeflikleri gördükçe, hatalarını yenileyip, ısıtıp ısıtıp önüne getirenleri görünce hayattan zevk almıyorsun,alamıyorsun! Barkodsuz bir ürün gibi yasıyorsun, nefes alış-verişlerini okumaz oluyor hayat. Değerin belli değil.Tanımlanamıyor.
Bu yüzden karanlığı seviyorum.Aydınlık olmasın ki bu çirkinlikleri görmeyeyim. Zaten dünya TAM YUVARLAK oldu artık,kutuplardan filan basık değil bana göre!He bide oldukça OYNAK!Ve ben bu şartlar altında bir tutar yer arıyorum tutmak için.Tutunacak yerim kalmadı resmi tutanaklarda!ELLERİM KAYIYOR. DÜŞECEĞİM..BİLİYORUM!YA DİNLEYİN SON Bİ SÖZ:IŞIKLARI YAKMAYIN!!![/b]